© Jos Creusen
Sanyo
De
Sanyo
motorfietsen
werden
gemaakt
door
Yagi
Light
Vehicle
Industry
van
vermoedelijk
1952
tot
1957.
Het
motormerk
Sanyo
is
niet
te
verwarren
en
heeft
generlei
connecties
met
de
elektronica
gigant
met
diezelfde
naam.
Yagi
Light
Vehicle
Industry
was
gevestigd
te
Himeji,
een
plaats
waarvan
niet
bekend
is dat er nog andere motorfietsfabrikanten zouden moeten zitten.
Volgens
de
gegevens
die
ik
over
Yagi
Light
Vehicle
Industry
heb
kunnen
vinden
beschikte
deze
fabriek
over
2
patenten.
Een
patent
was
voor
de
ontbrandingskamer
(wat
ik
mij
daar
onder
moet
voorstellen
is
mij
geheel
onduidelijk)
en
een
betrekking
hebbende
op
een
nieuw
ontwikkelde
“geforceerd
gevoede
roterende
olie
pomp”.
Het
eerste
model
is
de
Y53
met
een
zelf
ontworpen
en
geproduceerd
148cc
OHC
v
i
e
r
t
a
k
t
motorblok.
Daarnaast
beschikte
deze
machine
o
v
e
r
een
gecombineerd
remsysteem
en
een
gesmede
“head
pipe”.
Ook
bij
dit
laatste
gegeven kan ik niet aangeven wat daarmee bedoeld wordt.
Met
een
vermogen
van
6,5
pk
bij
4.800
toeren
was
deze
machine
sneller
en
zelfs
beter
ontworpen
als
de
op
dat
moment
furore
makende
Honda
D.
In
1955
werd
een
nieuwe
motor
met
250cc
met
separate
v
e
r
s
n
e
l
l
i
n
g
s
b
a
k
gepresenteerd,
ook
een
eigen
ontwikkeling.
Optisch
was
hij
geïnspireerd
op
de
Royal
Enfield,
doch
beschikte
wel
over
een
OHC
nokkenas
aandrijving.
Het
model was de 250YS
De
kast
van
nokkenasaandrijving
komt
optisch
overeen
met
de
eerdere
ontwikkeling
van het bedrijf, de Y53
Kosten
nog
moeite
werden
gespaard.
Zelfs
de
kilometerteller
beschikt
over
een
eigen
logo.
Honda
liet
sinds
jaar
en
dag
de
tellers
maken
door
Nippon
Denso
en dat stond ook gewoon in de tellers.
Van
de
YS
250
bestond
ook
een
raceversie,
genaamd
de
YS55,
waarmee
werd
deelgenomen
aan
de
Asama
race,
met
als
rijder
Takaya
Tsuneo
.
Deze
eindige
als
12
in
de
250cc
klasse.
In
de
hieronder
getoonde
1956
brochure.
Staan
2
motorfietsen.
De
bovenste
lijkt
mij
over
een
tweetakt
motorblok
te
beschikken,
gezien
de
plaatsing
van
de
uitlaat.
Het
logo
vermeld
echter
niet
Sanyo
doch
een
grote
“S”
en
Rotary.
Of
de
tweetakt
een
andere
merknaam
heeft
of
dat
Rotary
slaat
op
het
eerder
vermelde
patent
is
mij
niet
geheel
duidelijk.
In
1957
valt
het
doek
voor
deze
fabriek.
In
Japanse
blogs
kan
ik
er
niets
over
vinden.
Zelf
vermoed
ik
dat,
gezien
de
beperkte
productie
(Sanyo
motorfietsen
werden
nog
niet
eens
in
geheel
Japan
aangeboden)
de
hoge
eisen
die
men
aan
zich
zelf
stelde,
het
oog
voor
detail
en
de
dure
kosten
van
eigen
ontwikkelingen
het
financieel
onmogelijk
maakten
om
een
gezond
bedrijf te behouden.